Wybrany fragment z tak zwanej Ewangelii Dzieciństwa, składa się z podobnie zbudowanych bloków tekstu. W każdym z nich widzimy Józefa, który pouczony we śnie, zabiera Dziecię i Jego Matkę w kierunku wskazanym przez Anioła. Dla mieszkańców Palestyny Egipt był tradycyjnym miejscem schronienia w sytuacji zagrożenia. Często osiedlano się w regionach przygranicznych. Od Betlejem było to około pięciu dni drogi. W posiadanych źródłach historycznych nie ma wzmianki o pobycie Świętej Rodziny w Egipcie, a historyczność rzezi niemowląt, tak jak to opisuje Mateusz, jest wątpliwa. W związku z tym musimy sięgnąć głębiej, pod literacki naskórek, żeby zrozumieć sens opowiadania. Wcielenie Słowa Bożego to początek ostatecznego etapu objawienia Boga, jakie dokonało się w Jezusie Chrystusie w Jego śmierci krzyżowej i zmartwychwstaniu. Tak więc to krótkie opowiadanie o wędrówce Dziecięcia i Jego Matki pod opieką Józefa do Egiptu i z powrotem ma przywołać z pamięci wierzących Żydów wydarzenia, w których Bóg otaczał opieką swój naród wybrany i wyprowadzał z niewoli.
W słowach, które Anioł kieruje do Józefa – „weź Dziecię i Matkę Jego”, Mateusz pokazuje, że Jezus jest punktem odniesienia dla macierzyństwa Maryi i ojcostwa Józefa. Jezus staje się także punktem odniesienia do interpretacji Starego Testamentu oraz osobistego życia każdego chrześcijanina.