Wpatrujmy się dzisiaj w osobę Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata: umęczonego, bezbronnego, unieruchomionego, przybitego do krzyża. Wisi na krzyżu stojącym pomiędzy krzyżami dwóch złoczyńców. Niewinny pomiędzy przestępcami. Ewangelista Łukasz zapisał: „Gdy ukrzyżowano Jezusa lud stał i patrzył”. Patrzmy na Jezusa, mając świadomość tego, że On zgodził się na ten stan z miłości do każdego człowieka, do każdego bez wyjątku. Do tego, który o wyrok śmierci wnioskował, do tego, który wyrok wydał, do tego, który brał czynny udział w wykonywaniu wyroku, do obu złoczyńców, którzy zawiśli na sąsiednich krzyżach, do każdego z tłumu, który „stał i patrzył”, do każdego z nas, do mnie. Prorok Izajasz takim Go zapowiadał: „Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zgasi knotka o nikłym płomyku”(Iz 42, 2-3a).
Zatrzymajmy się na chwilę, zobaczmy swoją reakcję na ten obraz. Jesteśmy obdarzeni wolnością. Chrystus Król nikogo do niczego nie zmusza. Nie zgromił łotra, który „urągał Mu”, ale na wołanie drugiego towarzysza niedoli: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”, odpowiedział resztkami sił: „Dziś ze Mną będziesz w raju”. Takim Królem jest nasz Pan Jezus Chrystus.
Niech codzienne przyjmowanie tej Miłości na modlitwie osobistej i wspólnotowej uzdalnia nas do dzielenia się Nią z każdym spotykanym człowiekiem.